Azul.

Enviado por Sazza o día 21.02.2008

O avión zumbaba xa na pista. Todo sucedeu no mesmo corredor. Unha mirada furtiva acompañada dun sorriso dunha loura tipo Erasmus fixo que botara a man ó pantalón na busca dunha cremalleira mal fechada. Cona. Non fixo falta máis. Tampouco axudou a ausencia de roupa interior xustificada na comodidade. Tiña o membro como unha androlla que pasara polas mans expertas de media aldea. Así era. E escusaba investigar máis na razón de tal. O Trankimazín nunca foi azul. Azul coma os ollos da loura que se me cravaban o son de “it´s that seat free?”.